Dzień gościnnych fotek

"Prosiłam bez kości" by Gobas


"Odzież specjalistyczna" by Dorota


"Na pewno jest jakieś racjonalne wytłumaczenie tego widoku" by Bro

Zwark!

1) Totalnie kradzione z Krokodyla Dundee 2
2) Zwark to bardzo dobre imię dla niedźwiedzia
3) Odwala mi

Scott Pilgrim

W ramach starzenia się i dramatycznej (zaczynam lubić romantyczne komedie) zmiany gustu sięgnąłem po kolejną odmianę od zombie/trykoty/eksplozje.

Dwudziestokilkuletni Kanadyjczyk Scott Pilgrim ma fajne i w miarę nieskomplikowane życie: mieszka z współlokatorem w małym mieszkanku, jest „między zatrudnieniami”, gra na basie w lokalnym zespole i spotyka się ze sporo młodszą od siebie licealistką. Do tego jest całkowicie roztrzepany, ba w zasadzie nieprzytomny – nie wie kiedy kończy się okres wynajmu mieszkania, jaki jest adres Amazonu i że przez jego głowę prowadzi wygodny tunel pod

przestrzenny. Tunel, z którego korzysta niechcący powodując u Scotta obsesję na swoim punkcie, kurierka ninja Ramona Flowers – świeżo przybyła do Toronto* dziewczyna z Ameryki.

Żeby z nią być Scott nie tylko musi się pozbyć obecnej szalenie w nim zakochanej dziewczyny ale co gorsza pokonać siedmiu złych (eeeevil) byłych Ramony. W tym momencie komiks ma mały twist (jakby po tunelach podprzestrzennych jeszcze to nie było jasne) – otaczająca bohaterów rzeczywistość okazuje się mieć sporo cech gier komputerowych: po pokonanych przeciwnikach zostają monety i artefakty, a życiowe osiągnięcia są nagradzane punktami. Ta komputerowo pop kulturowo magiczna rzeczywistość, w której odblokowuje się achievmenty a bycie weganem (weganinem? o_O) daje nadludzkie moce (bo przecież normalnie tłuszcz blokuje 90% mózgu) to chyba sposób na oddanie postrzegania świata przez tzw młodzież (i pfff studentów); niezależnie od pobudek autora efekt jest świetny. Osobiście zamierzam od teraz przyznawać sobie punkty za osiągnięcia w ciągu dnia („I did nothing today and still got paid: +5000pts”) i nowe skille („Otwieranie piwa okiem gained!”). Oczywiście pomimo tych elementów fantastycznych to dalej przede wszystkim komiks obyczajowy.

Kreska jest mangująca ale delikatnie i raczej tylko przy postaciach. Styl bardziej mi pasuje niż przy poprzednim komiksie autora: Lost at sea (Zagubiona Dusza), choć osobiście wolę ten bardziej szkicowy z początku serii niż bardziej uporządkowany z końca.

Ostatnio o Scottcie Pilgrimie było głośno bo ma się doczekać w 2010 gry komputerowej i adaptacji filmowej (w Wizardzie była już obsada i w ogóle). Średnio jestem przekonany do filmu – przy przekładzie z dłuższej serii na ileśtam minut będzie musiał pewnie uciąć sporo wątków (choć z drugiej strony film Ghost World dużo bardziej mi leżał niż oryginał); za to gra wydaje się być świetnym pomysłem, tym bardziej że podobno będzie w stylu oldschoolowego połączenia platformówki i chodzonego mordobicia. Jak jeszcze będzie miała maxipixelową retro grafikę to będę zachwycony.

Też w 2010** ma wyjść szósty i ostatni tom serii, piąty skoczył się dość dramatycznie więc czekam z niecierpliwością; choć z drugiej strony to jeden z lepszych komiksów, które ostatnio czytałem i trochę szkoda że musi się skończyć..

*właśnie ze zdziwieniem zauważyłem że Toronto jest położone bardziej na południe niż Polska. Odkąd dostałem globus regularnie mam takie niesamowite objawienia: „Ej Midway jest w połowie drogi między Stanami a Japonią, to ma sens!”

**ktoś jeszcze ma opory przy operowaniu (lol) takimi datami? Przecież w 2000 mieliśmy mieć lasery i latające samochody jak w Funky Kovalu.2010 brzmi dla mnie równie absurdalnie jak np. 2120.

Najlepsze gry świata: Chaos Engine

Pod koniec dziewiętnastego wieku eksperyment z wczesnymi komputerami spowodował zaburzenia czasoprzestrzeni. Teraz tylko sześciu najemników może powstrzymać świat od zagłady i zatrzymać Silnik Chaosu...

Amigowe cudo z 93 roku, rewelacyjnie zrobiona strzelanka, która zabrała mi sporo czasu z życia (w tamtych czasach moje życie składało się w całości z grania więc na jedno wychodzi w sumie). W grze są dwie postacie (z sześciu do wyboru) - gramy cooperative z kolegą lub z komputerem lub trzecia opcja dla zaawansowanych - po wybraniu trybu dla dwóch graczy jednego szybko zabijamy a gdy już nie przeszkadza kontynuujemy grę zgarniając wszystkie bonusy i powerupy. No właśnie – Chaos Engine miał elementy erpegowe: ulepszanie charakterystyk bohatera i broni oraz kupowanie nowych zdolności – prawie tyle w tym RPGa co w Diablo. Biorąc pod uwagę ograniczenia sprzętowe grafika jest cudowna a światy (od lasu do steampunkowej fabryki rodem z Łodzi) tętnią życiem.

Była jeszcze część druga – smutny deathmatch na splitscreenie ale poza postaciami z jedynki to całkowicie inna gra.

Twoje śniadanie usmiecha sie do Ciebie!

Podstawa kuchni kawalerskiej i klasyczny kacbuster (tm). Idealnie proste do zrobienia a składniki powinien mieć nawet biedny student bo: a) Jajka są tanie i maja wiele zastosowań, w tym część w kuchni b) Boczek - bo to boczek! Najcenniejsza substancja we wszechświecie - umożliwia przewidywanie przyszłości, podróże międzyplanetarne i zajebiście smakuje.

Najlepsze gry świata: Elastomania

[Oczywiście będzie tu o najlepszych grach świata całkowicie subiektywnie, mogą być zabugowane kaszany, które jednak wciągnęły mnie na długo i flashowe pierdoły napisane przez studenta. I tak: 'Najlepsze gry świata: Najlepsza gra świata' będzie o Doomie.]

W przedwiecznych czasach podajże studiów zagrywaliśmy się w dosowego Acrossa. Zasady gry były banalne - jeżdżąc crossowym motorem zbieramy jabłka, a na koniec znajdujemy kwiatek. Sterowanie nie było już tak proste: strzałka w górę dodaje gazu, w dół - gwałtownie hamuje przednim kołem, lewo i prawo przechylają motor w przód i do tyłu a spacja obraca kierującego płaszczaka w drugą stronę. W połączeniu z hardkorowymi planszami, gdzie byle co zabija, poziom trudności był mocno wymagający. Po latach znalazłem w sieci Elastomanię (w środowisku zwaną pieszczotliwie Elmą) i jest to ta sama gra tylko z lepszą grafiką! (Ok jest drobna zmiana w proporcjach kierowcy) Od ponownego odkrycia udało mi się przejść całość trzy razy. Ale nie o samo przechodzenie kolejnych plansz tu chodzi a o czas. Każdy poziom można przechodzić wielokrotnie próbując wyżyłować rekordowy czas przejazdu. Oczywiście po perfekcyjnym opanowaniu konkretnej planszy, gdzie nie da się już urwać nawet ułamka sekundy, szukamy filmu z przejazdu w internecie i przekonujemy się że ktoś to zrobił ponad dwa razy szybciej i lepszą trasą. Serio, na forach elmowych harkorów są replaye i tutoriale zmieniające oblicze gry - żeby skończyć Elmę wystarczy kilka wieczorów, żeby zrobić to z niezłym czasem - chyba miesiące treningu. I dlatego to najlepsza gra świata.

Powrót przepisów: Instant Win

(Tak naprawdę jeszcze czosnek i cebula by się przydały)